ေသ႐ြာတစ္ေခါက္ နီးခဲ႔ၿပီတကား

စကၠန္႔လည္းေပ်ာက္ မိနစ္ေရာက္၏

မိနစ္လည္းေပ်ာက္ နာရီေရာက္၏

နာရီလည္းေပ်ာက္ ေန႔ရက္ေရာက္၏

ေန႔ရက္လည္းေပ်ာက္ လေတြေရာက္၏

လေတြလည္းေပ်ာက္ ႏွစ္ေတြေရာက္၏

ႏွစ္ေတြေပ်ာက္ဆုံး ပ်က္ဆုံးခႏၶာ

ေသ႐ြာတစ္ေခါက္ နီးခဲ႔ၿပီတကား။

အနႏၲဂုဏ္ေရာင္ ဦးဘျမင့္

ဧည့္သည္

လာတုန္းကလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္

လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး

ျပန္သြားေတာ႔လည္း တစ္ေယာက္တည္းေနာ္

လက္တြဲေခၚကာ ေဖာ္မပါဘူး

လာၿပီးေတာ႔နား မသြားေသခင္

ခ်ိန္ေလးတြင္မွ

၀န္းက်င္ယွက္ႏြယ္ ေႏွာင္ႀကိဳးတြယ္ၾက

ၿပံဳးရယ္မဲ႔ငုိ ခ်စ္မုန္းပုိၾက

မလုိေဒါသ လုိေလာဘႏွင့္

ဘ၀ရိပ္ၿမံဳ ကႀကိဳးစုံခဲ႔

ကံကုန္မုိးခ်ဳပ္ လက္တြဲျဖဳတ္ကာ

သုတ္သုတ္ေဆာလွ်င္ ခရီးႏွင္သည္

တုိ႔လွ်င္ ဧည့္သည္ ပါတကား။

တစ္ေခါက္မျပန္

ေပမွာတစ္သီး

တစ္သက္ၿပီးလ်က္

က်ီးတစ္သားေပါက္

ေနာက္၌မလာ တႀကိမ္သာတည္း။

ဇရာမရဏ ဤဓမၼလည္း

တစ္ဘ၀မွာ ဓမၼတာလႈိင္း

သတၱ၀ါထုိထုိ တစ္ႀကိမ္အုိက

ေနာက္ကုိတလီ ပ်ဳိသည္မရွိ

ေသသည္ထိတည့္ ေသၿပီးေနာက္မွာ

ဖန္တစ္ခါမွ်

ျပန္လာရွင္႐ုိး မရွိစြာဘူး။

အနႏၲဂုဏ္ေရာင္ ဦးဘျမင့္

လမ္းသုံးဆင့္ ဘယ္တင္းငါသြားမယ္

ငါတုိ႔ေနရာ ဤကမ႓ာ တဏွာအုပ္စုိးသည္၊

တဏွာေစရာ မေနသာ ေဖြရွာဆက္ရသည္၊

ရသည့္ဥစၥာ ခ်စ္သူပါ စြန္႔ခြါသြားရမည္၊

တကယ့္အေရး တကယ္ေဘး ဘယ္ေသြးဘယ္သားမကယ္ၿပီ၊

ငါႏွင့္႐ြယ္တူ ငါ့ေအာက္လူ ႀကီးသူေသၾက မ်ားလွၿပီ၊

ခႏၶာမစဲ အုိစၿမဲ ကုိယ္လည္းေသဘက္နီးခဲ႔ၿပီ၊

မေသရခင္ သြားလမ္းစဥ္ လမ္းသာထြင္ရမည္၊

ဒါနသီလ ဘာ၀နာ လမ္းသာမွတ္ရမည္၊

မဂၢင္ယာဥ္ႀကီး အျမန္စီး ခရီးထြက္ရမည္။

အနႏၲဂုဏ္ေရာင္ ဦးဘျမင့္